Langs De Kade LINK
LINK --->>> https://shurll.com/2t82Tb
De dijk aan de Rondweg is toe aan onderhoud en zal worden verstevigd en opgehoogd waar nodig. De dijk begint bij de rotonde aan de Industrieweg, eindigt bij het Waverveensepad en loopt vanaf daar in een lus terug naar de rotonde. Het is voor een deel een weg, fiets- of wandelpad en voor een deel groene dijk. De dijk ligt om de polder Groot Wilnis en beschermt bewoners in de polders Groot Mijdrecht en de Eerste Bedijking tegen hoog water. Het voetpad langs de Rondweg is al op hoogte gebracht.
Een gedeelte van het wandel- en fietspad van het Waverveenspad, wordt verhoogd en vernieuwd. We verwijderen het asfalt en brengen vervolgens een nieuwe laag aan. Tevens wordt een stuk van het fietspad langs de N201 opnieuw geasfalteerd. Dit wordt meegenomen in de onderhoudswerkzaamheden van de Provincie Utrecht.
Wel verklaarde Jan Claasen, een heemraad, dat hij nooit enig profijt getrokken had van het hout, maar wel zij, die land langs de nieuwe Vliet hadden en dat waren Anneke Peters, of haar pachters, de kerk van Schoonrewoerd en het Gasthuis van Leerdam. Anneke Peters had de oude wilgen uit laten graven en nieuwe erin laten zetten. Hiervoor hadden de pachters haar minder pacht betaald.Ook uit de verklaringen van Jan Stevens van der Giessen en Adriaan Segers, beide oud-burgemeesters van Leerdam bleek, dat Roelof de Bruijn, medeburgemeester van Leerdam en in 1609 overleden, dat zijn erfgenamennieuwe wilgen hadden geplant.Ook Aart Roech, de vorige eigenaar van het land van Anneke Peters had de kade met wilgen beplant en er goed profijt van gehad. Hij had de kade 53 jaar lang rustig en vredig in bezit gehad.Een andere aanliggende eigenaar verklaarde, dat zijn vader de wilgen 30 jaar lang had geknot en dat hij als jongen het rijshout had helpen oprapen. Daar hadden de nadere ingelanden nooit bezwaar tegen gemaakt.Uit al deze verklaringen bleek duidelijk, dat de heemraden van de omstandigheden hadden geprofiteerd.
Hoe werd de zaak nu opgelost, nu Anneke Peters de kwestie aan het rollen had gebracht? Moest de legger herzien worden? Het bleek, dat het Gasthuis van Leerdam 12 roeden, Dirk Jans Mol 12 roeden en de Kerk van Schoonrewoerd voor 14 roeden eigenaar was. De rest was eigendom van de polder.Eind mei 1622 had men een oplossing gevonden. De Nieuwe weg werd als kade verpacht door de polder. Het hout zou echter toebehoren aan de drie hierboven genoemde eigenaars. Deze zouden de ongelden betalen, die rusten op resp. 1, 1,5 en 1 morgen. De rest kwam ten laste van de polder. Anneke Peters kreeg minder land en dus minder ongelt te betalen.
Waarom men tegenwoordig spreekt van Lichte kade, weet ik niet. Is die naam ouder? Te verklaren is die naam wel. Oostelijk van Leerdam ligt de Donkere kade. Daar vindt men meer veen en komklei, dus donkere aarde. Waar nu de Nieuwe Vliet ligt komt meer zand voor, vooral aan het begin in het Recht van Ter Leede.Wanneer is de naam naam Lichte Kade ontstaan en waar is daar iets over te vonden? Mijn gegevens staan in het Rechterlijk Archief van Leerdam nr. 55.
In deze foto zie je de containers langs de kade van het Noordereiland. Voor de liefhebbers van onze havenstad is dit een leuke Rotterdam foto voor aan de muur, omdat het de Rotterdamse cultuur van industrie en harde werkers goed symboliseert.
Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden gaat de kade aan de oostkant van de Montfoortse Vaart versterken. De kade ligt langs de Cattenbroekerdijk, vanaf de Lindeboomsweg in Montfoort tot aan de kruising Weidepad-Cattenbroekerdijk.
De werkzaamheden zijn nodig, omdat de kade niet voldoet aan door de provincie opgestelde veiligheidseisen. De kade is te laag en niet stabiel genoeg is. Aannemer Ploegam uit Oss voert de werkzaamheden uit. Het werk duurt tot april 2020.
RegioOok in andere delen van regio zijn maatregelen genomen tegen hoogwater. Zo ging de Hollandsche IJsselkering bij Krimpen aan den IJssel in de nacht van zondag op maandag dicht en sloot de gemeente Vlaardingen verschillende kades vanwege het hoogwater.
Zwakke kademuren in Amsterdam worden onderzocht, veiliggesteld, versterkt en vernieuwd. Daarbij kunnen bomen die langs die kades zijn geplant, bij een standaard vernieuwing niet blijven staan. Tenzij een maatwerkoplossing haalbaar is. Snoeien of kappen is soms nodig voor het versterken van een kademuur. Wortels van bomen kunnen op de kademuur drukken en zo scheuren in de muur verergeren. En als de kade zo zwak is dat het zou kunnen bezwijken, kan een boom instabiel worden, omvallen en schade aan omliggende panden veroorzaken.
Aan de kades van de binnenstad staan vaak bijzondere bomen. Ze zijn oud en groot. We noemen ze beeldbepalend of monumentaal omdat ze het aanzicht van een kade bepalen. In beide gevallen zijn ze beschermwaardig. Deze bomen behouden we het liefst allemaal, maar juist bij deze bomen is dat het moeilijkst.
Wanneer de kade vernieuwd is, planten we nieuwe bomen of plaatsen we bomen, die tijdelijk zijn verplant, weer terug. Soms meer dan er stonden. En we doen het slimmer dan vroeger: met speciale groeiplaatsen. Die zorgen ervoor dat de boom snel en goed kan groeien tot een grote volwassen boom en dat de wortels de kade en de straat niet aantasten. We zoeken voor elk type kade de juiste mix van iepensoorten om het karakteristieke, cultuurhistorische beeld langs de grachten terug te brengen. De mix van iepen verschilt per kade, dit wordt bepaald door hoe breed of smal de straat en de gracht is.
Omdat maatwerk per boom vaak meer geld kost en ingewikkeld is, zoeken we steeds naar slimmere oplossingen voor grootschalig boombehoud langs de grachten. Dat doen we door ingenieursbureaus onderzoek te laten doen, door andere technieken voor kademuurvernieuwing te ontwikkelen en te testen. Ook oplossingen van verschillende gemeenten en alternatieve methodes toetsen we aan de Amsterdamse situatie. Er is op dit moment nog geen grootschalige oplossing toepasbaar.
In oktober 2021 werden de kademuren aan de Noord- en Zuidzijde Haven versterkt met zandzakken. Dat was volgens de gemeente nodig om te voorkomen dat de boel zou instorten. De muren waren aangetast door oude boomwortels. Maar de bewoners wijten het verval vooral aan achterstallig onderhoud door de gemeente.
Woordvoerder Erwin Stander van de gemeente Bergen op Zoom bevestigt dat er nog geen duidelijkheid is over hoe en wanneer de kademuren worden aangepakt. Omdat er voorlopig geen geld is, staan de werkzaamheden ook komend jaar vooralsnog niet op de agenda. De bewoners worden er zo langzamerhand moedeloos van.
Het Slotergat is een belangrijke vaarverbinding tussen het Slotermeer en de stad Sloten. Tijdens de Elfstedentocht komen de schaatsers hier tweemaal langs. In de zomer is het een mooie plek om uw boot aan te meren. Vanaf het baken tot aan de Skutsjes bij de stad kunt u aanleggen. Ook gasten van de camping kunnen gebruik maken van deze kade. Uiteraard om uw boot aan te leggen, daarnaast is het geliefd viswater.De kade is voorzien van stroom, wifi en watertappunten. Ook is het toegestaan om met een tent op de kade te kamperen, dit is alleen toegestaan i.c.m. een passantenplek, melden in de receptie is hiervoor verplicht.
In het Kadeverbeteringsprogramma 2010 - 2015 is een deel van de kade van de Dijkpolder langs de Westgaag opgenomen om te worden verbeterd vóór eind 2015. De boezemkades voldoen gedeeltelijk niet aan de stabiliteitseisen en moeten worden verbeterd.
Waterveiligheid is een kerntaak van Delfland en daarom wil Delfland tijdig de meest risicovolle boezemkeringen op orde hebben om zo ook in situaties van extreme weersomstandigheden droge voeten te kunnen houden. Delfland verbetert en onderhoudt de kade zodanig dat deze weer voor een periode van 10 jaar voldoet aan de vigerende normen.
Aangrenzend aan de kadeverbetering is een vispaaiplaats aangelegd. De aanleg van de vispaaiplaats draagt bij aan een duurzame leefomgeving door een vergroting van de biodiversiteit. Daarnaast is in het ontwerp nadrukkelijk rekening gehouden met het zo min mogelijk verstoren van de oorspronkelijke veenbodem, waardoor het vlietland zich weer kan ontwikkelen als bloemrijk hooiland. Het slotenpatroon van de vispaaiplaats is afgestemd op het oorspronkelijke slotenpatroon in dit vlietland.
Tauw heeft zowel het ontwerp van de kadeverbetering als het ontwerp van de vispaaiplaats opgesteld. Daarvoor hebben we diverse onderzoeken uitgevoerd en/of begeleid, waaronder (water)bodemonderzoek, explosievenonderzoek en geotechnisch, ecologisch, cultuurtechnisch en archeologisch onderzoek. Daarnaast was Tauw ondermeer verantwoordelijk voor het maken van een artist impression, het bijwonen van de bewonersavond, het aanvragen van de vergunningen en het opstellen van de kostenraming.
schenen door het felle licht van een schijnwerper op een plek aan de railing waar een metalen trap naar beneden werd getakeld. Toen die op zijn plaats hing, maakten we één voor één de overstap. Een moment zweefden we boven de zuigende, kolkende zee, grepen ons vast en klommen naar boven. Bij elke stap werd de sampan kwetsbaarder, telkens iets meer speeltuig van de opgezweepte zee waarin de Tampomas onwrikbaar verankerd lag als een stalen burcht. Aangestaard door een aan de railing klevende mensenzwerm kwamen we uit bij een cargodek vol wittekolen en kakkerlakken die alle kanten op schoten, langs bootwerkers die met puntige haken de groenwitte kolen naar zich toe trokken, en wrakke gevlochten manden vulden, die ze met een lier omlaag takelden naar de leeggestroomde sampan die vol mee terug moest naar Tanjung Pinang. Het dek was glibberig van de rottende koolbladeren. Behoedzaam zocht ik een weg door de smurrie en dook om aan de mensen te ontsnappen een trapgat in. Hoe lager ik kwam, hoe onverdraaglijker de hitte en indringender de geuren, van menselijke uitwerpselen, en de rotte-eigeur van opengesneden durians. Het benedendek was een vergaarbak van mannen en vrouwen die op gevlochten matten zaten, of lagen, met kroost, oude mensen, en alles wat ze bij zich hadden, in manden en zakken, of uitgestald, als ze iets te koop aanboden. Overal deden sjacheraars hun best om een paar rupiahs rijker te worden. Ook mij klampten ze aan. Ik kocht een paar handenvol harige rambutans, slurpte er een paar leeg en verdwaalde. Het enige dat bij benadering vaststond was dat Tanjung Priok twee nachten en een dag varen was. Ik had alle tijd om overal bij stil te staan en alle vrijheid om dat niet te doen. Bij de gaarkeuken in de onderbuik van het schip stelde iemand zijn hulp ter beschikking voor het geval ik bepaalde wensen had. Hij heette Alwi. Ik schatte hem twintig. Met een minimum aan verweer liep ik achter hem aan. Mijn nieuwsgierigheid won het van de weerzin om hem te volgen door een wirwar van gangen, langs hoeken en hutten, uitpuilend van de mensen. Ergens in een gang was een stalen deur, erachter een ruimte waarin onder een patrijspoort vier mannen om een ronde ijzeren tafel zaten te kaarten. De jongen begreep mijn belangstelling voor de spelers niet. Ik ging voorbij aan iets veel interessanters. Tegen een wand waren twee houten, aan kettingen opgehangen planken. Boven lag een jonge vrouw met glanzend zwart haar, zonder enige emotie op haar gezicht maar wel verleidelijk gedrapeerd. De onderste slaapplank was leeg. Alwi noemde een prijs voor het huren van de plank, die ik meteen, instinctief, tot een kwart terugbracht, heel onnadenkend want door te onderhandelen was ik al aan het huren. Het was niet duur, zei Alwi, een vriendenprijs. Tidak mahal, huilde hij, en ik wist op dat moment dat ik buiten zou slapen, op het dek. Mijn keus was gemaakt. Ik lag liever met mijn kop in de strelende zeewind die me niets terugverlangde. Het was een heel gedoe om Alwi kwijt te raken. Hij bleef me volgen en tidak mahal roepen, en ook dat Karminah als ik wilde bij de prijs was inbegrepen. Op een hoger dek kwam ik onverwacht in een oase van rust die me Karminah deed vergeten. De vloeren waren bedekt met tapijt. Niemand verhief zijn stem. De houten lambrizering was indirect verlicht. Vrouwen bewogen zich gracieus in ruisende zijde tussen goed geklede en gekapte knapen in wit kostuum van perfecte pasvorm, die hun gasten in stijl op hun wenken bedienden. Tegenover de bar was de moskee. De deuren stonden open. Vele tientallen mannenruggen kromden zich. Ik dompelde me onder in de geuren en kleuren van de vrouwen. Ik was een vreemde die een moment in hun cirkel neerstreek, waarna ze zich na afloop van het gebed als makke schapen door hun mannen lieten meenemen naar hun bedompte scheepshut. De mooiste plek op het schip was niet de bar, de moskee of de hal bij de moskee, maar de minuscule houten hurkplee onderin het ruim op de hoogte van de zee, onafgebroken schoongespoeld door binnenstromend zeewater dat het onderlijf en de nederige voeten 2b1af7f3a8